Gevarenwinkel #21 Festival (dag 2) Varenwinkel (24-08-2018) reporter & photo credits: Vanessa & Freddie info organisatie: Gevarenwinkel info band: Greenwood (B) - Dan Baird & Homemade Sin (US) - Devon Allman Project ft. Duane Betts (US) © Rootsville 2018

Dag 2 van Gevarenwinkel maar voor de echte Blues festivalgangers zitten we in alle eerlijkheid nog maar aan dag 1. Vorig jaar was de donderdag in het leven geroepen om de buurtbewoners te laten kennismaken met 'Gevarenwinkel' en doordat het in 2017 een niet te evenaren succes was vonden die van het bestuur gepast om het nogmaals over te doen. Iedereen klaar voor dag 2 en zelfs de 'kiekens' in de VIP lounge konden er niet meer mee wachten. De 'Kirri' met met de kompanen van Greenwood zijn blijven slapen want ze stonden reeds fris en monter te wachten om de aftrap te geven in de 'roots tent' voor het echte gedeelte van dit 'Blues & Roots Festival', een gedeelte dat de Kirri van Neil Diamond transformeerde in Peter Green...Let the 'Fest' begin!

We beginnen de vrijdag avond met dezelfde artiest waar we donderdag mee geëindigd zijn. Opnieuw staat Kirri op het podium, maar deze keer met een iets andere bezetting en een heel ander oeuvre, vanavond krijgen we Greenwood.

Samen met Luc Canters (Gitaar), Zenn Canters (Gitaar), Herman Cambre (Drums) en de bass van Marc Rosso Van Puyenbroeck brengt Kirri deze avond het repertoire van "The Mac", een Britse bluessensatie die in 1967 onder leiding van Peter Green het zonlicht zag, maar die het jammer genoeg maar 3 jaar heeft volgehouden alvorens over te gaan naar de legendarische pop-rock band Fleetwood Mac. Deze drie jaar was echter voldoende om een ton aan schitterende nummers te maken, nummers die Greenwood maar al te graag op het podium wilt houden. Het instrumentale ‘Like It This Way’ was de opener voor deze vrijdag avond. ‘Black Magic Woman’, ‘Jigsaw Puzzle Blues’ en ‘Rolling Man’ passeerden onder andere de revue.

Even een pauze voor de mannen van Greenwood en na Dan Baird in de grote tent was het tijd voor het tweede deel van hun avond. ‘Before The Beginning’ en ‘I Love another Woman’, en iedereen was weer opgewarmd om vervolgens de tent in lichterlaaie te zetten tijdens een gitaar duel tussen Kirri, Luc en Zenn en daar stopte het niet bij, ook vader en zoon Canters gaan een duet aan, je ziet en hoort dat de appel niet ver van de boom valt. Nog even genieten van het magische ‘Albatross en allemaal meeschreeuwen met 'Need Your Love So Bad' en Greenwood heeft weer iedereen overtuigd van het schitterende repertoire van “The Mac” en bewezen dat er met deze bezetting ‘Man Of The World’ zijn! (Vanessa)

Met deze Dan Baird & Homemade Sin zitten we al aan de tweede en voorlaatste band van deze vrijdagavond op Gevarenwinkel, mede omdat er op het hoofdpodium enkel twee hoofdacts stonden geprogrammeerd. Dan Baird kennen we uiteraard wel van de rock formaties 'The Georgia Sattelites' en de band met enig supergroep ambitie 'The Yayhoos'. Beiden maakten een overslapping van de 80-ties naar begin deze eeuw. Dan zelf verliet de band in 1990 voor een solo carrière met voornamelijk outlaw-country en punk achtige toestanden. Dan Baird groeide op in San Diego maar verhuisde al in zijn tienerjaren richting Atlanta. Later werkte hij nog samen met 'The Yayhoos' en zo doken ze ook in de Klinker te Aarschot. Dus de Bruno zal wel een dikke fan zijn. Een ander spinsel van deze Dan Baird zijn dan een nieuwere versie van de 'Satellites' en zo komen we uit bij 'Dain Baird & Homemade Sin'. Naast Dan zijn die andere sinners Mauro, Warner en Mick. Nog vlug even langs de kassa voor wat oordopjes ;-)

Ook al ziet Dan Baird (net als wij) er al een jaartje ouder uit toch zit op het stevigere werk geen verval op. Alsof een oerdegelijke rocker nog steeds in zijn midlife crisis zit. Met 'Runnin' Outta Time' wil hij misschien zelf aantonen dat er verandering in moet gaan komen. Die verandering komt er wannner Baird aanzet met eentje uit zijn solo carrière. Met 'I Love You Period (Do You Love Me Question Mark) voelen de meesten van de aanwezige de jeugd een beetje terug in hun opkomen, trouwens op een bluesfest ligt de gemiddelde leeftijd een stukje hoger dan 18.

Na 'Something Better' geven de heren van katoen met die andere hit van weleer en met 'Keep Your Hands To Yourself' uit 1986 zitten we dan volledig in de era van de 'Georgia Sattelites'. Na een behoorlijk lange 'speeltijd' kan er dus nog zeker een bisser bij, dus tijd voor Do You Wanna Dance? (Freddie)

Na dit geweld uit onze jeugdjaren gaat het terug richting 'roots tent' voor een nieuwe portie Peter Green met 'Greenwood' en ja ook dit is jeugdsentiment.

Na het oeuvre van Peter Green en andere Fleetwood's te hebben verteerd wordt het met Devon Allman Project feat Duane Betts tijd voor de apoteose van deze 'friday night'. De laatste keer dat ik Devon aan het werk zag was toen nog met de supergroep de 'Royal Southern Brotherhood' met onder meer Cyrill Neville. Later stapte deze zoon van Greg Allman op en zo ontstond dan, na een tijdje solo te zijn gegaan, dit 'Devon Allman Project'. Het was Greg zijn bedoeling om dit 'tour' op poten te zetten met aan zijn zijde Duane Betts, zoon van Dickey Betts en medeoprichter van de 'Allman Brothers'. Met twee afstammelingen van die bekende Southern Rock band zal de blues en rock uit de 70-tiger jaren misschien ook centraal komen te staan. In eerste instantie wist ik niet wat ik zou mogen verwachten maar een vlugge blik op de setlist stemde me meer dan positief.

Voorzien van een extra keyboards met Nicholas David en percussionist John Lum zag het er naar uit dat de oordopjes terug konden weggeborgen. Na een korte intro van de band was het meteen de beurt aan Devon en met 'Mahalo' ontbond hij meteen zijn duivels. Het ging goed en na 'Ten Millions Slaves' werd het eerlijk gezegd alleen maar beter. Met de floorfiller van 'The Spinners' kreeg Devon Allman het zelfs zo ver dat op de tonen van 'I'll Be Around' uit 1972 het disco gevoel een beetje ging herleven. In die mate dat Devon best al een time-out kon inlassen want de volle tent nam het zowaar over. Uiteraard een gegeven waar Devon Allman dankbaar gebruik van maakte en zo zijn respect betuigde aan de zingende meute van Gevarenwinkel.

Na het mooie 'Left My Home in Memphis' werd het tijd om de extra stringbender Jackson Stokes het podium op te roepen voor een heerlijk stukje slide en dan was het de beurt voor die andere nazaat van de iconische 'Allman Brothers', we give you Duanne Betts! Meteen de beuk er maar in met het magistraal mooie 'Blue Sky' en zo kon de avond al lang niet meer stuk. Nog een portie soul dan maar met Bill Whiter's 'Lean On Me' en na 'Midnight Lake Michigan' kwam er van Devon en Duanne een meer ingetogen moment met 'Friend of The Devil' en 'Melissa', een interludium waarbij Devon met zijn 'project' iedereen hier op de knieën kreeg en het respect vaar de Allman familie enkel nog deed toenemen. Zelfs het jazzy instrumentaaltje 'In Memory Of Elizabeth Reed' kregen we er op het einde nog bij. Een nummer uit het oeuvre van de 'Allman Brothers' en van de hand van Duane's vader Dickey Betts en ook terug te vinden op het legendarische live album 'At Fillmore East' uit 1971...tijd voor de bissers zeker! (Freddie)

Eerlijk toegeven deze afsluiter was om duimen en vinger van af te likken en dan komt er morgen nog de zaterdag van Gevarenwinkel. En voor de mannen...en vrouw van Be-Mine Blues, vergeet jullie gids niet ;-)